پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

پژوهش حاضر در پی تحلیل این سؤال مبنایی است که گفتمان وحیانی قرآن مبتنی بر چه الگویی است؟ زبان در مفهوم رسانایی معانی و حقایق با جایگزینی سخن، یک نظام قراردادی میان صورت و معنا با نقش‌های گونه‌گون در ظرف اجتماع انسانی است، خداوند نیز در ابلاغ پیام خود به آدمیان از همین ابزار استفاده کرده است؛ از این‌رو جا دارد پرسش شود زبان قرآن چیست؟ آیا قرآن دارای یک زبان است یا زبانهای متعدد؟ آیا زبان قرآن همان زبان عرف عموم مردم است یا عرف ویژه؟ آیا می‌توان زبان قرآن را زبان علمی، فلسفی، عرفانی، هنری، رمزی و نمادین دانست؟ پژوهش حاضر در پی‌پاسخ به این پرسش‌ها و مانند آن است. در پرداخت موضوع، نخست مفهوم زبان، کارکاردهای گوناگون آن، ارتباط لفظ و معنا و فلسفه زبان واکاوی شده است. سپس در گامی نزدیک‌تر، به حوزه زبان قرآن پرداخته، چرایی طرح زبان قرآن از دو منظر بیرونی و درونی و چالش‌هایی که در عصر حاضر در پیش‌روی اندیشه دینی قرار دارد مورد توجه قرار گرفته است.