پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

در قلمرو تربیت و در ارتباط بین مربی و متربّی و والدین و فرزندان، گاه رفتارهایی از مربی و والدین سرمی‌زند که بر متربّیان و فرزندان تأثیرات منفی دارد، این‌گونه رفتارها را می‌توان روش‌های سلبی یا روش‌های آسیب‌زا نامید. این کتاب به بررسی این روش‌ها از منظر آیات و روایات می‌پردازد و سعی دارد به روش‌هایی اشاره کند که در گزاره‌های دینی به‌گونه‌ای مورد نهی مستقیم قرار گرفته‌اند. بر این پایه در هفت فصل اول، به بررسی روش‌های نام‌گذاری نامناسب و القاب ناشایست، تبعیض و بی‌عدالتی، تحمیل و اجبار، تحقیر و اهانت، مراء و جدل (بگو و مگو)، تضاد در گفتار و رفتار و در نهایت تنبیه می‌پردازد، در فصل هشتم تأثیر به‌کارگیری این روش‌ها در شکل‌گیری خودپنداره منفی در متربّیان و فرزندان را بررسی می‌کند و در فصل پایانی، از برخی عوامل به‌کارگیری این‌گونه روش‌ها از سوی اولیا و مربیان سخن می‌گوید.