پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

معناشناسی زبانی یکی از شاخه‌های مهم زبان‌شناسی است که از قرن بیستم به صورت مستقل مطرح شده است. این دانش به بررسی علمی معنا می‌پردازد و از این‌رو، «دانش معنا» نام گرفته است. اگر چه قدمت مباحث آن به دوره یونان می‌رسد و در میراث علمی مسلمانان و در علوم مختلف اسلامی مطرح بوده، اما تدوین و طرح این دانش در عصر جدید تفاوت‌های مهمی با دوران گذشته دارد. نظام‌مندی و روش‌مندی و ابتنا بر مبانی زبان‌شناختی خاص، چهره جدیدی به آن داده است. همچنین، این دانش تأثیر فراوانی در مطالعات دینی و فهم و بررسی متون دینی بر جای گذاشته است. در چند دهة اخیر، تحقیقات معناشناختی گسترده‌ای بر اساس جریان ها و روش‌های معناشناختی در مطالعات قرآنی انجام شده است. کتاب حاضر برای آشنایی با مبانی و روش‌های این دانش تدوین شده است. این اثر براساس سرفصل مصوب و با حمایت مرکز هماهنگی و توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی کشور تدوین و به عنوان منبع آموزشی درس معناشناسی1 رشته علوم قرآن و حدیث معرفی شده‌است.