پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

کتاب حاضر به‌بررسی برخی از مهم‌ترین نوشته‌های مربوط به این موضوع از اوایل قرن هفتم تا اواسط قرن دوازدهم هجری پرداخته است. زمینه‌های تألیف آثاری‌که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته، علاوه بر حاکمیت اسلام در قرن‌ها میانه هند به‌ویژه از ناحیه ایرانیان، وجود زبان فارسی به عنوان زبان فرهنگ اسلامی در آن سرزمین بوده است. در این اثر، قبل از پرداختن به تاریخ‌های محلی فارسی هند، در دو فصل، علاوه بر معرفی آثار و نقد و بررسی آنها، فهرستی از این تاریخ‌ها به دست داده و در حقیقت به اهمیت و مواد شکل دهنده آنها اشاره نموده است. فصل سوم تا پایان فصل هفتم به ترتیب اختصاص به بررسی تواریخ محلی سند، کشمیر، دکن وگجرات و مالوه، دهلی و پنجاب، بنگال و آشام دارد. اطلاعاتی که این تاریخ‌ها به‌دست می‌دهد با توجه به اینکه قسمت‌های عمده شبه قاره را در بر می‌گیرد و دوران طولانی مدت را شامل می‌شود می‌تواند نقش مؤثری در ارائه آگاهی به تألیفات جدید مربوط به تاریخ این سرزمین پهناور ارائه نماید چراکه به‌جز مطالب مربوط به هر منطقه از حیث تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و سایر ابعاد ارزشمند و قابل اعتنا می‌باشد.